Canalblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité
Lis istori d'Estève
3 août 2019

LI CHIVAU DE BOS


De tóuti lis amusamen que nous aduson, chasco annado, nòsti fèsto de vilage o de quartié, es li chivau de bos qu’agradon lou mai lis enfant. Vue jour avans la fèsto, lis ausissès crida em’uno joio sèns pariero : « Li chivau de bos soun arriba ! I’aura li chivau de bos ! ». Fau dire que pèr l’enfantugno, es un chale bèn requist de se vèire d’escambarloun sus un chivau bèn arnesca que sèmblo un chivau dóu bon, e de vira, au son de la musico, dins un esbléugimen de lume, de franjo d’or, de perlo e de pimpaieto. Aro, i’a de manege que valon uno fourtuno, emé d’orgue espetaclous que dirias la musico d’un regimen, emé de veituro, de batèu, de tourniclet, d’auco, de lioun, de leoupard e que sabe iéu.
Aquest an, pèr la fèsto de Cau-Mount, passave proche d’un viro-viro, coume ié dison à Marsiho, quand veguère lou mounde que ié venié’n toupo, en cridant : « Jirome emé sa femo que van mounta ! ».
Coume pensas, m’aplantère, e veguère dous bon vièi, l’ome emé la femo mounta peniblamen sus un chivau, à coustat l’un de l’autre, au mitan di rire e di cacalas de la foulo .
Iéu ère espanta. Pamens, me doutère de quaucarèn. Quand lou manege s’arrestè, li vièi davalèron, ravi, e, avans que s’aliunchèsson, m’aprounchère d’éli e ié faguère, coume se li counèissiéu :
-« Bèn, paire Jirome, alor fasèn coume li jouine ! ».
-« I’a quaranto an, - n’i’aura quaranto-e-un, vèngue Sant-Miquèu, que sian marida,- me respoundeguè lou vièi, e n’avèn jamai leissa passa la fèsto sènso veni faire uno virado sus li chevau de bos. I’a quaranto an, coume vous disiéu, que, tau jour que vuei, mounterian, pèr asard e sènso nous counèisse,- elo es de Castèu-Nòu, iéu siéu d’eici,-mounterian sus li chivau de bos, à coustat l’un de l’autre. Madeloun, -me sèmblo que la vese,- avié’n raubo rose tèndre, coulour d’aubo, coume dison aro, em’uno treno negro que ié davalavo enjusquo à la taio, nousado em’un riban blu. Vesès que me souvène ; Ero bello ! èro bello ! talamen que pousquère plus leva mis iue de sus elo. Ere coume pivela. Dóu mai la regardave, dóu mai la trouvave poulido. Viravian ! viravian ! e, vesènt plus qu’elo, me semblavo qu’ère, noun pas sus un chivau de bos, mai sus lis alo d’un ange, e qu’aquel ange m’empourtavo sus lou camin dóu paradis
« Quand lou manege s’arrestè, Madeloun faguè signe à sa maire, que l’esperavo, que fasié’ncaro uno virado. Iéu, esbalauvi, palafica, ié venguère alor, plan-planet, en me virant vers elo :-« Alors, Madamisello, cregnès pas lou lourdige ? »-« Iéu, me respoundeguè Madeloun, sus li chivau de bos, ié restariéu tout lou jour ! »- « E iéu ié faguère, esmougu, tresanant, à coustat de vous, madamisello, ié restariéu touto la vido ! »
« Madeloun sourriguè, e, moudestamen, beissè lis iue sènso respondre. Uno ouro plus tard, la reveguère au bal, dansère em’elo, e dous mes plus tard nous maridavon.
« I’a quaranto an d’acò, e coume vous l’ai adeja di, n’avèn jamai manca, quand arribavo la fèsto, de veni faire uno virado sus li chivau de bos. Acò nous remèmbro l’urous rescontre d’ounte es sourti lou bonur de nosto vido. La jouinesso ris e se trufo de nautre, mai ié perdounan voulountié. La jouinesso counèis encaro que l’ilusioun e l’esperanço, saup pas ço qu’es lou souveni ! »-
Ansin parlè lou brave vièi. Iéu que sènso èstre de l’age de Jirome, ai lou culte d’aquelo cause santo, que, quand tout manco, nous rèsto coume uno suprèmo counsoulacioun ; ièu que sabe ço que vau la remembranço d’aquéli causo sacrao que rèston coume de paioun sus lou camin de la vido, e que nous permeton de reveni pèr la pensado, dins la draio qu’avèn pessejado, iéu, mis ami, coumprenguère la joio d’aquèli bràvi gènt. Quand li quitère, après i’agué sara la man, mie proumeteguère de pas garda pèr iéu soulet acò tant simple et tant pretoucant. I’ai tengu ma proumesso.
Avignoun, 1894. ELZEAR JOUVEAU.

Publicité
Publicité
Commentaires
Publicité