Sus la recerco
Tres bon vièi que mordon li nounanto annado se retrobon à-n-un oustau de retirado.
Li vaqui touti tres asseta sus lou meme banc, à estaca lou bout. Alban ataco à Ambrosi :
-Tu coume fas pèr passa lou tèms,
-M’acountènte de regarda li fouto facho davans, e n’en ai un mouloun. Se voulés, vous li farai vèire.
-Ambrosi à Alban :
-E tu Ban-ban quto es ta passioun ?
-Coume siéu un ancian païsan, quai toujour ama m’oucupa, ajude lou jardinié de l’oustau à derraba li marridis erbo, a taia li rousié…à durbi li vano de l’espercioun fin d’arrousa lou gasoun.
-E tu Ripert ?
-Iéu me siéu manda dins la recerco !
-Dins la recerco ? Mai sies trop vièi !
-Noun, noun , dins la recerco vous dise !
-Mai dequé recerques ?
- Ataque de bon matin,… tre que siéu leva, cerque mi luneto, moun dentié, moun bastoun, mi clau, mi poutingo…es ansin touto la santo journado !